Αιμορροΐδες

Είναι μια από τις συχνότερες παθήσεις που βλέπουμε σε πολλούς ανθρώπους. Ουσιαστικά πρόκειται δια διόγκωση των αιμορροΐδων. Από το πόσο έχουν μεγαλώσει οι αιμορροΐδες καθορίζεται και η ταξινόμησή τους σε τέσσερεις βαθμούς (βαρύτητα της νόσου):

• 1ου βαθμού: μικρή διόγκωση που δεν είναι αντιληπτή από τον πάσχοντα
• 2ου βαθμού: μεγαλύτερη διόγκωση που είναι αντιληπτή επειδή οι αιμορροΐδες προεξέχουν από τον πρωκτό κατά την κένωση, αλλά επανέρχονται (ανατάσσονται) αυτόματα.
• 3ου βαθμού: ακόμα μεγαλύτερη διόγκωση που είναι αντιληπτή επειδή οι αιμορροΐδες προεξέχουν από τον πρωκτό κατά την κένωση, αλλά επανέρχονται (ανατάσσονται) μόνο όταν ίδιος ο ασθενής τις πιέσει εντός του πρωκτικού σωλήνα / ορθού
• 4ου βαθμού: μεγάλη διόγκωση, όπου οι αιμορροΐδες βρίσκονται σταθερά εκτός του πρωκτού, χωρίς δυνατότητα ανάταξης.

Η παραπάνω πορεία είναι τυπική για την εξέλιξη της νόσου στις εσωτερικές αιμορροΐδες. Οι εξωτερικές λόγω της θέσης τους πιο συχνά εμφανίζονται άμεσα διόγκωση και θρόμβωση με πόνο στην περιοχή.

Η διαταραχή της ισορροπίας της κυκλοφορίας του αίματος που εισέρχεται στις αιμορροΐδες και αυτού που απομακρύνεται από αυτές θεωρείται σήμερα η βάση της διόγκωσής τους και κατά συνέπεια της αιμορροϊδοπάθειας. Οι καταστάσεις που το προκαλούν αυτό είναι όλες όσες μπορούν να αυξήσουν την πίεση στην κοιλιά και τα άκρα, όπως:

-Συχνή άρση βάρους

-Δυσκοιλιότητα / άσκηση πίεσης κατά την κένωση

-Παρατεταμένη διάρκεια καθιστής θέσης στην τουαλέτα κατά την κένωση

-Εγκυμοσύνη

-Παχυσαρκία

Σε όλες τις ηλικίες μπορεί να αναπτυχθεί η νόσος, αλλά είναι πιο συχνή όσο ο άνθρωπος μεγαλώνει. Οι εσωτερικές αιμορροΐδες μπορεί να μην έχουν συμπτώματα. Αν υπάρχουν συμπτώματα από εσωτερικές αιμορροΐδες, αυτά μπορεί να είναι:

-Αιμορραγία κατά την κένωση

-Πρόπτωση προς τα έξω των αιμορροίδων με ή χωρίς πόνο

Ενώ οι εξωτερικές αιμορροΐδες μπορεί επιπρόσθετα να συνοδεύονται από:

-Κνησμό-φαγούρα της περιοχής

-Πόνο

-Ψηλαφητό σκληρό ευαίσθητο όζο στην περιοχή του πρωκτού

-Πρήξιμο του δέρματος του σφικτήρα

Τα συμπτώματα που αναφέρονται παραπάνω μπορεί να εμφανιστούν και σε περιπτώσεις καρκίνου του παχέος εντέρου / ορθού / πρωκτού ή σε φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου (νόσος Crohn, ελκώδης κολίτιδα). Είναι επομένως πολύ σημαντικό να αναφέρεται άμεσα τα συμπτώματα αυτά στον ιατρό σας.

Η διάγνωση περιλαμβάνει το ιστορικό, τη φυσική εξέταση, την δακτυλική εξέταση του ορθού. Επίσης, η διάγνωση μπορεί να επιβεβαιωθεί με την ορθοσκόπηση, την ορθοσιγμοειδοσκόπηση ή την κολονοσκόπηση. Σημαντικό είναι να αποκλειστούν άλλες αιτίες αιμορραγίας από το ορθό, όπως για παράδειγμα ο καρκίνος του παχέος εντέρου, πριν να τεθεί η τελική διάγνωση της αιμορροϊδοπάθειας.

Οι αιμορροΐδες που πάσχουν μπορεί να ενοχλούν και να προκαλούν πόνο ή να γίνουν η αιτία ανάπτυξης αναιμίας (λόγω της αιμορραγίας). Η ανάπτυξη θρόμβων και φλεγμονής στις εξωτερικές αιμορροΐδες (μία επώδυνη κατάσταση που συχνά οδηγεί τους ασθενείς στα επείγοντα λόγω του έντονου πόνου) είναι συχνή, όπως και η δημιουργία περίσσειας δέρματος στην περιοχή του πρωκτού (skin tags). Σπάνια οι εσωτερικές αιμορροΐδες που προεξέχουν μπορεί να στραγγαλιστούν από τους μυς του πρωκτού με επακόλουθο θρόμβωση, φλεγμονή, πόνο.

Σε πρώτη φάση η αντιμετώπιση των αιμορροΐδων είναι συντηρητική, και στοχεύει:

α) στην αλλαγή των καθημερινών συνηθειών που επιβαρύνουν την περιοχή. Δίαιτα πλούσια σε φυτικές ίνες, καλή ενυδάτωση, μείωση καθιστικής ζωής, συχνή άσκηση, μείωση του χρόνου παραμονής σε καθιστή θέση στην τουαλέτα κατά την κένωση είναι μερικές από τις αλλαγές που προτείνονται.

β) στη χρήση φαρμακευτικών σκευασμάτων (αλοιφές, σιρόπια, χάπια κτλ.) για τον περιορισμό της έντασης και της συχνότητας των συμπτωμάτων.

γ) στην φροντίδα και υγιεινή της περιοχής (χλιαρά μπάνια στην περιοχή του πρωκτού για 10-20 λεπτά μία φορά την ημέρα, χρήση απλού σαπουνιού, αποφυγή χρήσης στεγνού χαρτιού υγείας κτλ.)

Η ένταση και η συχνότητα των συμπτωμάτων καθορίζει την επιτυχία ή την αποτυχία της συντηρητικής θεραπείας. Συνήθως όμως χρειάζεται ένα διάστημα μερικών μηνών (2-3) δοκιμασίας των συντηρητικών μέτρων.

Αν η συντηρητική αντιμετώπιση δεν είναι επιτυχής, τότε έχει θέση η χειρουργική παρέμβαση.

Η επιλογή της κατάλληλης χειρουργικής προσέγγισης θα γίνει από τον χειρουργό βάσει του βαθμού της αιμορροϊδοπάθειας, των συμπτωμάτων, της ηλικίας και του ιστορικού. Υπάρχουν διάφορες χειρουργικές τεχνικές που έχουν εφαρμογή στη χειρουργική θεραπεία της αιμορροϊδοπάθειας: χειρουργική εκτομή (επεμβάσεις κατά Milligan-Morgan, Ferguson, Parks), χειρουργική εκτομή-απολίνωση με αυτόματο κυκλικό κοπτοράπτη (επέμβαση κατά Longo), απολίνωση αιμορροϊδικών όζων (rubber band ligation), απολίνωση αιμορροϊδικής αρτηρίας υπό καθοδήγηση υπερήχου (μέθοδος HAL-RAR ή THD), πηξία με ηλεκτροδιαθερμία, πηξία με ραφές, φωτοπηξία με υπέρυθρες, πηξία με LASER, χημική πηξία – σκληροθεραπεία.

Κάθε μία από τις παραπάνω επεμβάσεις έχει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της. Σήμερα, γενικότερα προτιμώνται ολοένα και περισσότερο οι ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές (LASER, υπέρυθρες, HAL-RAR).