Κήλη

1. Ομφαλοκήλη ή Παραομφαλοκήλη: Είναι μία συχνή κήλη στην περιοχή του ομφαλού. Προκαλείται λόγω της φυσικής ανατομικής λέπτυνση του κοιλιακού τοιχώματος στο σημείο αυτό.
2. Βουβωνοκήλη: Είναι η συχνότερη κήλη και παρουσιάζεται πιο συχνά στους άνδρες. Αφορά στην περιοχή της βουβωνικής χώρας δεξιά ή / και αριστερά. Ταξινομούνται σε λοξές, ευθείς ή μικτές όταν συνυπάρχουν (βουβωνοκήλη τύπου «παντελόνι»).
3. Μετεγχειρητικές κήλες: Οι κήλες αυτές παρουσιάζονται σε τμήματα του κοιλιακού τοιχώματος όπου έχει προηγηθεί χειρουργική επέμβαση. Κάθε χειρουργείο έχει μία ικανή πιθανότητα να οδηγήσει σε άλλοτε άλλο χρονικό διάστημα σε μετεγχειρητική κήλη.
4. Επιγαστρικές κήλες: Είναι σπανιότερες και δημιουργούνται συνήθως στη μέση γραμμή μεταξύ της ξιφοειδούς απόφυσης και του ομφαλού.
5. Μηροκήλη: Πρόκειται για μία κήλη στην βουβωνική περιοχή αλλά εντοπίζεται μόλις πιο χαμηλά στο μηριαίο δακτύλιο, που λόγω του περιορισμένου εύρους του και της περιορισμένης ευενδοτότητάς του αυξάνει τον κίνδυνο περίσφιξης.
6. Οι κήλες των αθλητών: Πρόκειται για συμπτωματολογία πόνου στη βουβωνική περιοχή, χωρίς να υπάρχει πραγματική κήλη. Ενοχοποιούνται κακώσεις των μυών και συνδέσμων. Κατατάσσονται δε στις καλές διότι η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων είναι η ίδια με αυτή της βουβωνοκήλης.

Σε θέσεις της κοιλιάς που το κοιλιακό τοίχωμα είναι όχι τόσο ισχυρό, μπορεί να αναπτυχθεί κήλη. Οι προδιαθεσικοί παράγοντες είναι:

1. Κληρονομικοί παράγοντες που σχετίζονται με την δομή των κοιλιακών τοιχωμάτων
2. Αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης, που μπορεί να σχετίζεται με άρση βάρους και βαριά χειρωνακτική εργασία, δυσκοιλιότητα, επίμονο βήχα, δυσκολία ούρησης, παχυσαρκία, κ.α.
3. Τραύματα / χειρουργεία  στην κοιλιά
4. Κληρονομικές ή επίκτητες διαταραχές κολλαγόνου

Οι κήλες μπορεί να εμφανιστούν σε κάθε ηλικία. Η φυσική τους πορεία είναι η σταδιακή αύξηση του μεγέθους τους.

Οι καλές καθώς εξελίσσονται μπορεί να επιπλακούν με:

• Περίσφιξη
• Νέκρωση
• Απόφραξη του εντέρου

Ο έντονος πόνος αποτελεί το κυρίαρχο σύμπτωμα, μεταξύ άλλων.

Τα σημεία και τα συμπτώματα που παρουσιάζουν είναι εξόγκωμα στην περιοχή που πάσχει (ενίοτε με πόνο) ιδιαίτερα κατά τις περιπτώσεις αύξησης της ενδοκοιλιακής πίεσης. Ανάλογα το στάδιο εξέλιξης, κάθε κήλη να έχει διαφορετικά συμπτώματα:

1. Απλές ή ανατασσόμενες κήλες: Οι κήλη ανατάσσεται, δηλαδή το εξόγκωμα επανέρχεται εντός της κοιλίας, είτε από μόνο του (αυτόματη ανάταξη), είναι μετά από πίεση της περιοχής. Συνήθως, με εξαίρεση την διόγκωση της περιοχής, είναι συμπτωματική ή γίνεται αντιληπτό κάποιο αίσθημα τραβήγματος ή βάρους στην περιοχή που πάσχει.
2. Μη ανατασσόμενες κήλες: Στην περίπτωση αυτή η κήλη δεν επανέρχονται εντός της κοιλιάς. Μπορεί να υπάρχει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και η διόγκωση της περιοχής να είναι μεγαλύτερη. Τα επεισόδια αίσθησης βάρους, τραβήγματος και πόνου είναι πιο συχνά, καθώς πολλές φορές αποτελούν και αισθητικό πρόβλημα για τον ασθενή.
3. Περισφιγμένες κήλες: Πρόκειται για μη ανατασσόμενες κήλες, όπου η απορροή και εν συνεχεία η παροχή αίματος αιμάτωση του σπλάχνου που προπίπτει παρεμποδίζεται. Η κατάσταση αυτή, μπορεί να οδηγήσει σε ισχαιμία και νέκρωση του σπλάχνου και αν πρόκειται για έντερο σε απόφραξη. Αποτελεί ιδιαίτερα επικίνδυνη κατάσταση η οποία χρήζει επείγουσας αντιμετώπισης.

Ο πιο συχνός τρόπος διάγνωσης για τις καλές είναι μέσω του ιστορικού και της αντικειμενικής εξέτασης, οποία περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και την ψηλάφηση της περιοχής που πάσχει, παράλληλα με κάποιους χειρισμούς. Στις περιπτώσεις που η διάγνωση δεν είναι σαφής, η απεικόνιση με υπερηχογράφημα, αξονική ή μαγνητική τομογραφία μπορεί να βοηθήσει. Η απεικόνιση είναι επίσης απαραίτητη στις περιπτώσεις μεγάλων κηλών για την ακριβή μέτρηση του μεγέθους και τον σχεδιασμό της χειρουργικής παρέμβασης.

Οι κήλες χρειάζονται χειρουργική επέμβαση για να αντιμετωπιστούν και σχεδόν πάντα με την τοποθέτηση πλέγματος. Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση αποτελεί την πλέον προτεινόμενη και εφαρμοζόμενη μέθοδο, αν και η κλασική ανοικτή χειρουργική προσέγγιση έχει θέση σε συγκεκριμένες ιδιαίτερες περιπτώσεις.